Dit romantisch, historisch stadje in het noorden van het Zwarte Woud heeft een schilderachtige oude stadskern, gezellige doolhofachtige steegjes en veel vakwerkhuizen. De vier overgebleven stadspoorten maakten deel uit van de stadsomwalling. Wij bezochten dit stadje al tweemaal.
Wij verbleven al tweemaal in deze kleine stad en deden van hieruit verschillende uitstappen naar andere plaatsen in het Zwarte Woud. Zell ligt op het einde van het Harmersbachdal, de Harmersbach zelf is een zijrivier van de Kinzig. Prachtig om in te wandelen is de Hauptstraße, hier staan veel mooie huizen. Afwisselend vakwerkhuizen en huizen met gevels in art nouveau of classicisme met mooie versieringen. Veel winkels en traditionele herbergen maken het wandelen hier aangenaam. Van hieruit is het niet zo ver naar de Storchenturm. Deze toren werd gebouwd in de 14e eeuw en diende vroeger als uitkijktoren en kerker, nu is er een museum in onder gebracht.
Dit toeristisch plaatsje was vroeger een zelfstandig dorp, maar nu een deel van de stad Calw. Het dorp is gegroeid rond de benedictijner abdij Hirsau. In de 8e eeuw werd aan de oever van de Nagold een kapel gebouwd ter eren van St. Nazarius. Vlakbij werd door een 15-tal monniken in de 9e eeuw een klooster gesticht. Nog dezelfde eeuw werd een kerk ter ere van St. Aurelius gebouwd. Het klooster kende een grote groei tot het eind de 10e eeuw tot verval kwam door een pestepidemie waarbij het grootste deel van de monniken en de abt stierven.
Deze hoofdplaats aan twee rivieren, de Rijn en de Murg, is een mooie stad. Ondergrondse en bovengrondse parkings liggen vlakbij het verkeersvrije centrum. Midden in dit centrum ligt één van Duitslands mooiste barokkastelen. Op onze wandeling kwamen wij eerst voorbij het Rathaus uit de 18e eeuw. Voor het stadhuis staat de Alexiusbrunnen eveneens uit de 18e eeuw, opgericht ter ere van de heilige Alexius, ter bescherming tegen aardbevingen. De bevolking had in het begin van die eeuw al twee aardbevingen meegemaakt en de schrik zat er goed in.
Deze stad is aan de Nagold rivier gelegen. De Altstadt is in zijn geheel onder monumentenzorg geplaatst en telt veel vakwerkhuizen uit de 16e tot de 19e eeuw. We wandelden door de nauwe straatjes en trappen van de Altstadt en kwamen veel mooie huizen met prachtige gevels tegen. Het Rathaus is met zijn 28 m niet alleen het hoogste maar ook één van de oudste huizen van de stad. De onderbouw is van steen en de bovenbouw in vakwerk. Vlakbij is de Rathausbrunnen uit de 18e eeuw. De Stadtkasse uit de 17e eeuw is een merkwaardig gebouw. Verder passeerden we de Evangelische stadtkirche en het Oberer Schullhaus. Ten slotte kwamen we aan het kasteel dat twee delen telt: het Alte Schloss en het Neue Schloss. In het Alte Schloss is een museum ingericht.
Deze kleine oude stad, die niet ver van Freudenstadt ligt, heeft nog een middeleeuws karakter. Omwille van zijn veel vakwerkhuizen is Dornstetten lid van de Deutsche Fachwerkstraße. Omdat de stad in de 17e eeuw volledig afbrandde hebben alle vakwerkhuizen de kenmerken van de barok, maar er zijn ook nog veel versieringen uit de renaissance te zien. Onze wandeling door de historische Altstadt begon op de Marktplatz met zijn bron. Hier zijn er veel grote vakwerkhuizen te zien. In de voormalige Zehnscheuer is nu het heimatmuseum gevestigd. Ook het Rathaus, het Kaufhaus Hegel, met zijn vele Andreaskruisen, en het bureau voor toerisme zijn op de Marktplatz gelegen. Bijzonder zijn de vele versierde uithangborden aan de winkels. Vlakbij ligt de Martinskirche.
Het bureau voor toerisme is in een oud Kapucijner kloostergebouw ondergebracht en gelegen aan de rand van de oude stad. Er is hier een grote gratis parking voor auto’s. De Kapucijnerorde was een afsplitsing van de Franciscanerorde die in de 16e eeuw een eigen orde van de paus mocht stichten. In dit bureau vind je niet alleen informatie over Haslach maar over het ganse Kinzigtal. In dit gebouw is ook het Schwarzwälder Trachtenmuseum ondergebracht, een interessante tentoonstelling over de geschiedenis en ontwikkeling van de traditionele klederdracht in het Zwarte Woud. In vitrines worden meer dan 100 klederdrachten getoond op ware grootte.
Een klein stadje met nog geen 4000 inwoners gelegen aan de Kinzigrivier. Het bureau voor toerisme bevindt zich in het Rathaus aan de Marktplatz. De Altstadt van Schiltach is één van de mooiste plaatsen in het Zwarte Woud. De wandeling die wij hier maakten was als een reis door de middeleeuwen. Rond de markt, die allesbehalve vlak is, staan prachtig gerestaureerde vakwerkhuizen met vensterluiken in verschillende kleuren. Het Rathaus stamt uit de 16e eeuw. Op de markt staat een oude fontein (Brunnen). Schiltach was vroeger een stad van leerlooiers, nu nog wordt er op één plaats huiden gelooid. Hoewel het uitzicht van Schiltach nog niets veranderd is sinds de middeleeuwen hebben toch enkele grote firma’s hier een vestiging. Wij deden een wandeling langs de Kinzigrivier en hadden een korte picknick op een bankje langs het water. Snel hadden we bezoek van enkele eenden die de laatste resten van onze picknick verorberden.
Waar de rivieren Kinzig en Wolf samenvloeien, ligt deze kleine stad. Ze heeft een rijke geschiedenis. De stad werd gesticht door leden van de familie Wolfach. Later kwam de stad tot welstand door het geslacht Fürstenberg. In de middeleeuwen was de stad omgeven door muren, wallen en grachten. Nu rest daarvan enkel nog de “Untere Tor”. Typisch voor Wolfach is het hoge Rathaus, dat fraai beschilderd is met een fresco. Het Fürstenberger Schloss is met zijn gevel van 110 m imposant. Het grootste deel van het kasteel is in gebruik door officiële instanties.
Een openluchtmuseum over het leven in het Zwarte Woud, gelegen tussen de gemeenten Gutach en Hausach. Het museum telt verschillende gebouwen uit de laatste eeuwen met als centrale plek de boerderij Vogtsbauernhof uit 1612, die nog altijd op zijn oorspronkelijke plaats staat. Er is een grote parking vlak voor de ingang. Een weg leidt langs enkele kiosken naar het ingangsgebouw. Hier is tevens een museumshop en restaurant in onder gebracht. Er staan hier enkele grote hoeven, elk is typisch voor zijn streek in het Zwarte Woud en voor de periode waarin het gebouwd werd.
In Triberg is meer te zien dan enkel de hoogste waterval van Duitsland. Het water van de Gutach valt hier 163 m naar beneden over 7 trappen. Een spectaculair schouwspel dat je van dichtbij kan bekijken omdat een wandelpad langs en over de waterval is aangelegd. Triberg is al lang een bedevaartsoord. In de 17e eeuw werd een meisje genezen van een oogaandoening door bronwater, een jaar later werd een man genezen van melaatsheid nadat hij gewassen werd met water uit deze bron. Uit dankbaarheid sneed hij een houten beeldje van Maria en plaatste het in een nis in een dennenboom.
In Schonach staat aan de Hauptstraße een grote koekoeksklok. Uurwerkmaker Jozef Dold werkte hier samen met zijn vrouw en kinderen twee jaar aan deze koekoeksklok. Ze staat gewoon tussen de huizen aan de straat. Het is een gewone koekoeksklok, maar dan vijftigmaal vergroot. Tegen betaling mag je eens binnen kijken. Alles is volledig uit hout gemaakt. De koekoek die een meter hoog is laat een luid geluid horen. Sommige tandwielen hebben een diameter van meer dan een meter. Lange tijd was dit de grootste koekoeksklok ter wereld en ze stond ook zo vermeld in het Guinness Book of Records, maar toen bouwde men een nog grotere in Triberg.