In Andrarum ligt een voormalig industriegebied. Hier werd op grote schaal aluin geproduceerd. Aluin werd eerst gebruikt voor het looien en beitsen maar werd tijdens de 17e en 18e eeuw een belangrijk strategisch product. In de 17e eeuw werd er op deze plaats al honderd jaar kalk gemaakt. Toen de edelman Jochum Beck hier Alunbruket oprichtte dacht hij dat aluin meer zou opbrengen dan de kalk. Beck was opgeleid aan de universiteit van Leiden en had in Nederland al verschillende aluinfabrieken zien opstarten.
Vermits in Andrarum de kalk in lagen tussen zwarte leisteen lag, had hij hier grondstof genoeg voor de aluinproductie. Hij had jaren nodig voor hij alles in orde had om deftig te kunnen produceren en hield er ondertussen een grote levensstijl op na. Ook de Deens-Zweedse oorlogen, waarin zijn fabriek werd geplunderd, deden hem geen goed. Toen hij zijn leningen in Nederland niet meer kon afbetalen werd hij daar gearresteerd. De Zweedse schuldeisers namen de gelegenheid te baat om de fabriek in handen te krijgen.
De grote verandering kwam er in 1720 toen Christina Piper alle aandelen van Alunbruket kocht. Zij was de vrouw van één van de belangrijkste adviseurs van de koning en die was dus nagenoeg altijd afwezig. Door de tussenkomst van de koning kreeg Christina belastingvermindering, mocht zij haar eigen wetten maken, eigen uitspraken doen, eigen valuta afdrukken om haar personeel te betalen en kreeg een monopolie over het gebruik van het bos ongeacht wie hier de eigenaar van was. Alunbruket was op zijn grootst in het midden van de 18e eeuw en was een van de belangrijkste industrieën van Zweden. Er werkten hier toen 3000 mensen, waarvan er 800 op het terrein woonden.Het was was een soort "staat in de staat" met zijn eigen valuta (CP bankbiljetten), eigen winkels, eigen apotheek, eigen schoenmaker, eigen tavernes, eigen school, eigen bejaardentehuis, eigen verpleeghuis, eigen gevangenis, enzovoort.
Christina Piper werd buitengewoon rijk. Ze bouwde in 1740 een kasteel, Christinehofs slott, niet ver hier vandaan. Ze stierf in 1752 en liet in haar testament opnemen dat de oudste zoon telkens alles erft om versnippering tegen te gaan. Zo gebeurde het van generatie op generatie tot de huidige graaf Carl Piper.
Geleidelijk werd aluin op andere plaatsen in Zweden op een andere en veel goedkopere manier geproduceerd. Van de fabriek die in 1920 gesloten werd is niet veel meer zichtbaar. De natuur heeft alles overgenomen. Gebouwen zijn gesloopt of vervallen. Je kan er een wandeling volgen maar het enige dat nog echt zichtbaar is zijn de grote rode afvalbergen. De voormalige woning van Jochum Beck is wel gerestaureerd. Het dorp dat bij de fabriek hoorde is wel mooi gerestaureerd. De vakwerkhuizen zijn nu vakantiewoningen geworden. Het oudste café van Zweden staat hier ook. Meer hierover in het artikel "Kaffestugan Alunbruket".
