Dit reservaat van een kleine 30 km2 tegen de Noorse grens werd in 1996 opgericht om het unieke landschap te beschermen. Het verkreeg zijn naam omdat het grootste meer in dit reservaat Stora Tresticklan (grote drietand) heet. Het bos is uniek omdat hier nooit menselijke activiteit zoals bv. houtkap is geweest. Er zijn nog maar enkele gebieden in Zweden zoals dit reservaat en die zijn vooral in het noorden van Zweden te vinden. Er was een grote bosbrand in 1830 maar dat wil niet zeggen dat er hier geen oudere bomen te vinden zijn.
Bosbranden zijn een natuurfenomeen en dennenbomen kunnen zich perfect aanpassen aan die omstandigheden en zulke branden overleven.
De oudste boom in dit reservaat is 250 jaar oud. Het reservaat telt vooral naaldbomen maar er zijn ook tientallen meren die ontstaan zijn door het bewegen van de gletsjers tijdens de ijstijd. Er is een grote parking aan de oostzijde van het reservaat, je komt hier door een afslag te nemen van de weg tussen Ed en Nössemark. Je volgt dan nog een 3 km lange onverharde weg. Vanaf de parking is het nog een wandeling van 500 m tot het reservaat. Hier staan informatie panelen en begint de wandeling richting Noorse grens. Kies je de wandeling tot in Noorwegen, de Halleleden, moet je 4,5 km wandelen. Moeilijk begaanbare plaatsen worden gemakkelijk gemaakt door houten plankieren en trappen. Door de vele bergruggen heb je de indruk dat je op een wasbord loopt. Wat opvalt zijn de vele oude en dode bomen, dit is typisch voor een dergelijk oerbos waar nooit menselijke activiteit is geweest. Deze bomen worden door verschillende vogelsoorten gebruikt om in te broeden. De bomen staan ook niet dicht op elkaar, de plekken ertussen worden opgevuld door mossen en korstmossen. Wij wandelden door tijdsgebrek niet tot aan de Noorse grens waar een overnachtingsplaats is, maar keerden aan Karelös, dat ongeveer halverwege ligt, terug naar de parking. Volgens de plaatselijke pers zouden hier nog wolven rondlopen. We schrokken dan ook nog geen beetje toen we tijdens onze wandeling ineens een wolf vanuit de tegenovergestelde richting op ons wandelpad zagen afkomen. Deze wolf bleek echter een herdershond te zijn die door zijn eigenaar even los was gelaten niettegenstaande dit verboden is. Aan de Noorse kant gaat het reservaat over in het Lundsnesets natuurgebied, een bijna identiek gebied als het Tresticklan nationalpark.
