Al in de 15e eeuw stond hier een kapel, maar daar is niets van over gebleven. Eeuwen lang bracht men veranderingen aan. Na een blikseminslag werd de kerk heropgebouwd op het einde van de 16e eeuw. In het begin van de 20e eeuw werd de kerk grondig gerenoveerd. Het altaar en de preekstoel werden overgebracht naar de kapel van Åsens.
Vlakbij deze kerk staan twee van de oudste houten gebouwen uit Zweden: een kerkpakhuis uit 1285 en een slaapplaats voor reizigers. De kerkopslagplaats werd waarschijnlijk eind 16e eeuw naar hier overgebracht en diende om een tiende van de oogst of opbrengst van elke landbouwer op te slaan als loon voor de priester van de parochie. Het is een merkwaardig gebouw dat op palen staat. Het heeft twee deuren waarop met de hand gesmede sloten zijn bevestigd.
Het gebouw ernaast is een winkel met een vliering uit 1580. Het heeft zowel boven als onder twee kamers. De vliering diende om reizigers een slaapplaats te geven. Op beide gebouwen staan runetekens, een schrift dat gebruikt werd voor het Latijnse alfabet in voege kwam. Beide gebouwen waren eigendom van de parochie. Carl Linnaeus, de beroemde botanist uit de 18e eeuw, bezocht beide gebouwen tijdens zijn reis door Dalarna en beschrijft ze in zijn geschriften. Linnaeus schrijft ook dat de mensen die ten noorden van de kerk woonden zeisen maakten en degenen die ten zuiden woonden maakten tonnen. De verkoop van deze voorwerpen zorgde voor extra inkomen.
