De marinestad Karlskrona is Unesco werelderfgoed, niet alleen de stad zelf, maar ook de vestingen, de marinebasis, de haven en alle installaties in de omgeving die bijdroegen tot de verdediging en werking van de marinebasis.
In de 17e eeuw werd Blekinge deel van Zweden. Zweden was toen een grote natie: Estland, Letland, Finland en het noorden van Duitsland behoorden tot zijn grondgebied. Om dit groot gebied te controleren was een sterke marine nodig. De Zweedse koning besliste toen om in Karlskrona een marinebasis te stichten omdat de stad omgeven was door veel eilanden en dus gemakkelijk te verdedigen was en omdat de haven in de winter ijsvrij bleef.
Er werden meerdere vestingen gebouwd en er werden bruggen aangelegd tussen Trossö en het vasteland. In de 18e eeuw kende de stad een grote groei maar in de 19e eeuw geraakte men achterop tegenover andere landen omdat men in Zweden lang bleef vasthouden aan zeilschepen.
In de 20e eeuw kwamen nieuwe industrieën naar de stad. De ganse marinebasis en zijn vele gebouwen zijn een voorbeeld geweest voor gelijkaardige basissen elders in Europa, en zijn alle goed bewaard gebleven. In 1998 kwam Karlskrona op de lijst van Unesco werelderfgoed.
Wij parkeerden in het centrum aan het Fisktorget op het hoofdeiland Trossö. Hier staat een standbeeld (Fisherman’s wife) als aandenken aan de tijd dat de vissersvrouwen van de eilanden hier de stad binnen kwamen en hier hun vis verkochten. Hier staat ook het Blekingemuseum met vooraan een kleine barokke tuin. De toegang tot dit museum is gratis. Waar iedereen hier komt naar kijken is een opgezet kalf met 8 poten van honderd jaar geleden. Naast het museum gingen we omhoog voorbij een winkelgalerij. We kruisten de Borgmästergatan en namen de trappen naar het Stortorget. Dit is het hoogste punt van 
Trossö. Op dit plein staat in het midden een standbeeld van de Zweedse koning Karl XI. Links staat het Rådhus en het Konserthus. Rechts is er de Trefaldighetskyrka (of Duitse kerk) en het Konstmuseum. De Duitse kerk werd gebouwd voor en door de Duitse gemeenschap in Karlskrona in de 17e eeuw. De kerk is rond en gebaseerd op Italiaanse architectuur. De kerk doet nu dienst als onthaal voor de vele toeristen. Aan de andere kant van het plein ligt de Fredrikskyrka, naar de Zweedse koning Fredrik I of de Zweedse kerk of Grote kerk genoemd. De Zweedse kerk is gebouwd in de 18e eeuw in barokstijl. De voorgevel is gebaseerd op een kerk in Rome. Het huidige altaar is van 1915 en in neobarok gemaakt. Achter de kerk ligt het bureau voor toerisme.
Hier namen we links de Smedjegatan en dan rechts de Ronnebygatan. Deze volgden we tot aan de kade. Hier namen we de brug naar Stumholmen. Dit was gedurende 300 jaar een gesloten militair gebied, maar werd nadien een deel van de stad. Op dit eiland staat alles in het teken van de marine. Vooreerst is er het marinemuseum. Hier wordt de geschiedenis van de Zweedse marine uitgelegd, er is een grote collectie van houten figuren die vooraan op schepen stonden, je kunt een scheepswrak onder water bewonderen etc. Verder zijn er nog een tiental gebouwen, die allemaal iets met de marine te maken hadden zoals Desinfektionshuset, Kronobageriet, Båtsmanskasernen, Flyghangarna etc. Er is een strand en vele huizen staan aan de waterkant. Op het einde kom je aan het Bastion Kungshall. We wandelden terug langs de kade naar de brug.
Terug op Trossö gingen we naar links, de Kungsgatan, en liepen langs het water. Na enkele honderden meters kwamen we aan de Kungsbron. De meeste bezoekers van Karlskrona kwamen over het water en de voordeur van de stad was de Kungsbron. De belangrijkste gasten, zoals de koning, zetten voet aan wal aan de Kungsbron. Vlakbij liggen het Länsresidens en het Bastion Aurora. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de stad omgeven werd door een muur, maar dit is nooit verwezenlijkt. Bastion Aurora is een gedeelte van die ommuring. We namen tussen het Bastion en het Länsresidens de Vallgatan en wandelden omhoog. We sloegen dan links de Drottninggatan in. Hier passeren we eerst het Nils Holgerssonbeeld, een figuur uit een boek van Selma Lagerlöf. Op het einde van de straat staat het houten standbeeld van Rosenbom vlak voor de Amiralitetskyrkan. Dit standbeeld is een duplicaat, het originele staat binnen in de kerk. Deze Rosenbom is een van de eerste bewoners van Trossö. Hij komt ook voor in het boek over Nils Hilgersson van Selma Lagerlöf. Er is een heel verhaal aan verbonden. Hij had werk maar werd ziek, werd ontslagen en geraakte aan lager wal. Op het einde sterft hij door de vrieskoude buiten aan deze kerk. Het levensgrote beeld van Rosenbom is eigenlijk een collectebus voor de armen, als je zijn hoed opheft kun je er geld in steken voor de armen. De Amiralitetskyrka of Ulrica 
Pia is de grootste houten kerk in Zweden. Het hout kwam vanuit Riga in Letland. Ze werd in de 17e eeuw gebouwd. Aan de buitenkant is ze geschilderd in Falun rood, maar aan de binnenkant zijn heldere kleuren gebruikt, vooral blauw en groen. Ze heeft de vorm van een Grieks kruis. Waar de vier armen van het kruis samenkomen is het dak hoger. In het altaar is een kopie van een schilderij van Peter Paul Rubens verwerkt, het origineel hangt in de kathedraal van Antwerpen. Er hangt een model van een schip. De preekstoel heeft gouden versieringen en een dak. Er is een orgel en er zijn vele grafstenen in de vloer. We wandelen verder langs de Vallgatan en komen zo aan Amiralitetstorget. Hier staat de klokkentoren van de Amiralitetskyrka. Nu is hier een museum in gevestigd. We gaan naar rechts door Smedjegatan en komen uit aan Stortorget. Van hier gaan we terug naar Fisktorget.
Onze tweede wandeling starte eveneens aan het Fisktorget. Rechts zien we het Blekinge museum en een grote straat. Recht voor ons is de haven waar de veerboten naar verschillende eilanden rond Karlskrona vertrekken. Links zien we een grote rots uit het water steken, dit is het eiland Stakholmen. We wandelen naar links voorbij de plezierboten en komen aan het kleine eilandje Stakholmen. Deze rots is met Trossö verbonden via een brug. Op dit eilandje staan verschillende zitbanken waar je kunt genieten van het uitzicht op de haven. Voorbij Stakholmen ligt nog een eiland, Ekholmen, eveneens toegankelijk via een brug. We gaan hier naar links en maken een wandeling door Björkholmen. In deze wijk met kleine steile straatjes leefden de arbeiders van de scheepswerven in de 17e eeuw in kleine houten hutten waarvan sommige nog bewaard gebleven zijn. Er werkten ook timmerlui op de werven en deze bouwden die hutten in eikenhout (hout dat geleend werd van de scheepswerf), daarom zijn er dan ook enkele bewaard gebleven. Later werden het kleine stenen huisjes, elk in een andere kleur. In Björkholmen hebben alle straten de namen van admiraals of scheepstypen. In het zuiden wandelen we een hele tijd langs de Lap muur, die de scheiding vormde tussen het burgerlijke en militaire Karlskrona. Deze Lap omheining werd gebouwd door Russische krijgsgevangenen. Achter de muur kun je de oude (gamla) mastkranen zien staan. In de militaire basis kun je niet binnen. Vlakbij is ook een grote gasfabriek. We dalen dan terug af naar Fisktorget.
Godnatt en Kurrholmen zijn twee zeeforten, gebouwd in de Middeleeuwen. Verschillende generaties van vuurtoren wachters leefden in volledige afzondering op Godnatt. In de zomer zijn er rondleidingen met een gids.
.
.