Deze fäbod ligt niet ver van Lima. Deze zomerboerderij bestond al in de 17e eeuw en werd toen gebruikt door zes boeren. De gebouwen zijn goed bewaard gebleven maar zijn niet te bezichtigen. Het is dankzij zomerboerderijen zoals Mosätra dat de mensen vroeger konden overleven in deze bosrijke streek met weinig landbouwgrond. De zomerboerderij werd bewoond door vrouwen en meisjes en hun leven was verre van gemakkelijk. ’s Morgens om 5 uur begon de werkdag met het melken van de koeien en de mest uit de stallen halen.
Een koe werd een bel aangebonden en alle koeien vertrokken met een meisje voor een ganse dag naar de weilanden in de bossen.
Dit meisje had meestal een hoorn mee waarmee ze de koeien bij elkaar kon houden of berichten sturen naar andere koemeisjes. Tevens werd de hoorn gebruikt om wilde dieren op afstand te houden.
Vermits de koeien veel melk gaven moest die melk omgezet worden in producten die lang konden bewaard worden en een aanvulling waren voor het dieet van de mensen. Dit gebeurde dikwijls in een houten gebouw dat over een beek gebouwd was voor de nodige koeling. ’s Avonds keerde het meisje met de koeien terug en werden ze terug gemolken en in de stallen gezet. In het begin stonden er geen woonhuizen in de zomerboerderijen, men sliep onder een hok met 3 wanden en een afdak waar men een vuur liet branden (zoals een grillhut) tegen de insecten en wilde dieren. Pas later bouwde men woongelegenheden. De grillhutten die men nu overal tegenkomt zijn geïnspireerd op deze vroegere zomerboerderijen.
In de bossen rond Mosätra groeit een plant, Peucedanum ostruthium, waarvan men honderden jaren geleden de wortel gebruikte voor medische redenen: hij werd gebruikt bij nierstenen, kolieken, worminfecties en intoxicaties.
