Schokland is een voormalig eiland in de Zuiderzee en is het symbool van de Nederlandse strijd tegen het water. Van ongeveer 1400 tot 1859 was Schokland een eiland, bewoond door vissersfamilies die er een karig bestaan leidden.
Na tal van overstromingen en hevige stormen, besloot Koning Willem III tot ontruiming van het eiland. Sinds de drooglegging van de Noordoostpolder in 1942 maakt Schokland deel uit van het vasteland van de tegenwoordige Nederlandse provincie Flevoland.
Vanwege de archeologische rijkdom en geschiedenis is het gebied in 1995 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst. Er woonden op 1 april 2017 nog vijf mensen op Schokland. Schokland wordt beschouwd als één van de mooiste dorpen van Nederland.
Sinds 2008 is de woonterp Middelbuurt weer officieel een dorp. Hier bevindt zich het openluchtmuseum.
Een deel van de voormalige huizen werd opnieuw gebouwd en deze doen tegenwoordig dienst als museum en museumrestaurant. De Enserkerk, de vroegere Hervormde kerk van Middelbuurt, behoort tot de belangrijkste bezienswaardigheden van het museum. Er is tevens een vaste tentoonstelling die de geschiedenis van Schokland vertelt.
Wat er nu nog op de noordelijke helft van het eiland is te zien, zijn de in 2004 gerestaureerde havenkom (die nu gedeeltelijk droog staat), ijsbrekers, een paalwering, de gereconstrueerde middeleeuwse terpen en dijken en twee gebouwen. Het ene gebouw is de Misthoorn, hier werd de misthoorn bediend om de schepen te waarschuwen bij mist. Het andere is de Lichtwachter, het vroegere huis van de vuurtorenwachter.
De zuidelijke helft van Schokland herbergde vanaf de middeleeuwen drie buurtschappen, de Zuidpunt, de Zuidert en Middelbuurt (het huidige museum), samen ook wel Ens genoemd. Ens werd bewoond door vissersfamilies. Na een brand in de 18e eeuw werd er een nieuwe kerk gebouwd op de Middelbuurt. Dat is de kerk bij het huidige museum. Op de Zuidpunt zijn alleen nog de vuurplaat en de uit ongeveer 1300 daterende kerkruïne van Ens over.
Wie Schokland betreedt, wordt ogenblikkelijk gegrepen door de mysterieuze sfeer van een bijna tastbaar verleden. Doordat Schokland UNESCO werelderfgoed is kreeg het een bijzondere status en extra bescherming.
Wij bezochten in Middelbuurt het openluchtmuseum met de gereconstrueerde huizen en de Enserkerk. We aten in één van de huisjes, waarin een restaurant was ondergebracht.
Daarna reden we naar het noorden en maakten we een wandeling over de dijk. We zagen de havenkom en bezochten de Misthoorn en de Lichtwachter. Van op de dijk op de noordelijke helft heb je een weids uitzicht over de omliggende polders.
Vroeger liep er tussen de terpen een soort paalwering, met een smalle loopplank waarover de bewoners van de ene terp naar de andere konden lopen, zonder natte voeten te krijgen.
De plank was echter zo smal dat men elkaar niet kon passeren. Als de mensen elkaar tegenkwamen pakten ze elkaar bij het middel stevig vast en draaiden ze om elkaar rond. Zo konden ze elk hun weg vervolgen. Dit wordt de “schokkerdans” genoemd.
