Niet ver van Bad Schandau staat deze tafelberg die tegenover de Festung Königstein, die aan de andere kant van de Elbe ligt. Hij kan langs twee wegen beklommen worden. De oudste weg dateert uit 1708 en loopt langs het zuiden. In 1708 beklom August der Starke, keurvorst van Saksen en Polen, eveneens Lilienstein langs deze weg. Hij liet hiervoor trappen aanleggen die er nu nog liggen. De beklimming langs het noorden dateert van 1900. Wij namen de laatste weg. Parkeren deden wij op de Waldparkplatz onderaan de berg, 200 m lager dan de bergtop. Wij volgden dan een mooie aangelegde weg langs de bosrand tot de blauwe wandeling ons naar rechts in het bos leidde.
Wij volgden deze wandeling tot we aan de Nordaufstieg kwamen. Je komt tijdens dit gedeelte voorbij de Franzosenborn, een bron die zijn naam dankt aan het feit dat hier in de 19e eeuw Franse soldaten kampeerden.
Nu volgde het moeilijkste stuk naar boven, maar eigenlijk is de wandeling naar Lilienstein niet zo moeilijk. De top van deze tafelberg is een vlakte, ontstaan door afgesleten zandsteen en bedekt met een laagje vruchtbare aarde. Er staat hier een Gasthaus dat de ganse zomer geopend is. De bevoorrading gebeurt ook hier met een kabelbaan. Het uitzicht dat je hier hebt is fenomenaal.
De Elbe stroomt langs drie zijden rond Lilienstein. Veel bergen, rotsen en dorpen kan je herkennen. Er staan twee obelisken hierboven. Eén werd opgericht door August der Starke in 1708 en was 4 m hoog. Door een blikseminslag ging hij verloren maar werd onlangs terug hersteld. De tweede obelisk is 16 m hoog en stamt uit 1899, hij werd opgericht als gedenkteken voor de bergbeklimmers. Deze obelisk is vanuit veel plaatsen in de Sächsische Schweiz te zien. Nadat we koffie hadden gedronken in het Gasthaus namen we de Südabstieg. Maar eerst staken we nog de brug over naar een rots, de Mulattenkopf genaamd. Ook vanaf hier heb je een mooi uitzicht. De Südabstieg leidt eveneens naar de parking. De wandeling naar Lilienstein is een mooie rondwandeling en niet moeilijk.
